φονιάς

Ονομασία 2 μικρών νησιών. 1. Νησί του Κορινθιακού κόλπου, μπροστά στο δυτικό στόμιο του κόλπου της Δομβραίνας. 2. Νησί του νότιου Ευβοϊκού, το οποίο ανήκει στη νησιώτικη συστάδα που βρίσκεται μπροστά στον όρμο των Στύρων και κοντά στο ακρωτήριο Στρογγυλό.

* * *

ο / φονεύς, -έως, ΝΜΑ, θηλ. φόνισσα Ν, και αρκαδ. τ. φονής, -ῆος, Α

δολοφόνος (α. «κι αν εις το φόρο γη μωρό γη ανήμπορος προβάλει / κι από κιανένα σκοτωθεί, φονιά μην τότε βγάλει», Ερωτόκρ.

β. «ἄνδρα φονέα», ΚΔ)

νεοελλ.

1. ο καθ' έξιν ή ο πληρωμένος δολοφόνος

2. παροιμ. «κι έπειτα φταίει ο φονιάς» — λέγεται σε περιπτώσεις που το θύμα προκαλεί τον δράστη με ποικίλους τρόπους, με αποτέλεσμα να μην ευθύνεται απόλυτα ο τελευταίος για την πράξη του

αρχ.

1. αυτός που επιφέρει καταστροφές, καταστροφέας

2. (με σημ. επιθ.) φονικός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φόνος + κατάλ. -εύς*. Ο νεοελλ. τ. φονιάς έχει σχηματιστεί από την αιτ. φονέα τού αρχ. τ. με συνίζηση (πρβλ. συκιά: συκέα)].